Türkçe'ye İngilizce adı olan 'Love Me If You Dare'den 'Cesaretin Var Mı Aşka?' diye çevrilmişti. Asıl adı halbuki 'Çocuk Oyunu' idi. Ki hikayenin kurgusu ve gidişi de tamamen bunun üstüneydi. Bence yani..
İzleyenler vardır filmi. Hatta sadece izlemeyip, bayılanlar, hatta belki defalarca izleyenler de vardır. Ben sadece bir kere izlemiştim.
Yıldız'dayken, bir gün gördüğüm afişte Yapı Kredi Cep Sineması'nın detaylarına bakmıştım. Filmlerden biri de boş olduğum bir zamana denk geliyordu. Normalde duygulu filmlerden ziyade ''vurdulu kırdılı'' diye tabir ettiğimiz hareketli filmleri daha çok tercih ediyordum. O filmin hikayesinin de ne olduğunu çok anlamamıştım. Bir çift vardı, karşılıklı duran ve ellerinde birşey tutan..
Tam da buydu filmiş afişi. Ellerinde tuttukları da filmin sonuna kadar bir orada bir burada dolanacak olan oyuncaktı.. Adı üstünde zaten, ''çocuk oyunu''.. Herşey bir çocuk oyunu gibi başlamıştı. İlerlemiş, yetişkin olmaktan uzak, çocukça devam eden bir hikayeydi hepsi.. İnsan seneler sonra dahi olsa, çocukluk arkadaşıyla denk geldiğinde yine o günlere, o zamanlara döner. Herhangi bir şirketin patronu da olsa, tabii etrafta kimse yoksa, eski çocukken davrandığı gibi davranmaya başlar bir anda. Kendisi de nasıl olduğunu anlamaz bunun. Ama öyledir işte..
İşin psikolojik boyutu bir yana, aşk filmi denince, aklıma ilk gelen film olması, hem de halen daha, kesinlikle tesadüf değil..
Bu yazıyı yazmaya karar vermemdeki ana nedenlerden biri geçenlerde bir arkadaşımla konuşmam oldu. Konu Marion Cotillard'dı. Kadın oyuncular arasında kendisi için bir numara olduğunu söylemişti Marion Cotillard'ın. Ben de müthiş beğendiğimi ama bir numara olup olmama konusunda biraz düşünmem gerektiğini söylemiştim. Biraz muhabbetten sonra hemen baktık telefondan. Evliymiş. Ve tahmin edin eşi kim? : Guillaume Canet! Yani filmdeki sevgilisi. Filmi izlediğim sene 2003. Yapımı da aynı yıl. Bizimkiler ise 4 sene sonra, 2007'de evlenmişler..
Not: Yazının güncellenmiş halini www.azemalptekin.com websitemde okuyabilirsiniz :)
İzleyenler vardır filmi. Hatta sadece izlemeyip, bayılanlar, hatta belki defalarca izleyenler de vardır. Ben sadece bir kere izlemiştim.
Yıldız'dayken, bir gün gördüğüm afişte Yapı Kredi Cep Sineması'nın detaylarına bakmıştım. Filmlerden biri de boş olduğum bir zamana denk geliyordu. Normalde duygulu filmlerden ziyade ''vurdulu kırdılı'' diye tabir ettiğimiz hareketli filmleri daha çok tercih ediyordum. O filmin hikayesinin de ne olduğunu çok anlamamıştım. Bir çift vardı, karşılıklı duran ve ellerinde birşey tutan..
Tam da buydu filmiş afişi. Ellerinde tuttukları da filmin sonuna kadar bir orada bir burada dolanacak olan oyuncaktı.. Adı üstünde zaten, ''çocuk oyunu''.. Herşey bir çocuk oyunu gibi başlamıştı. İlerlemiş, yetişkin olmaktan uzak, çocukça devam eden bir hikayeydi hepsi.. İnsan seneler sonra dahi olsa, çocukluk arkadaşıyla denk geldiğinde yine o günlere, o zamanlara döner. Herhangi bir şirketin patronu da olsa, tabii etrafta kimse yoksa, eski çocukken davrandığı gibi davranmaya başlar bir anda. Kendisi de nasıl olduğunu anlamaz bunun. Ama öyledir işte..
İşin psikolojik boyutu bir yana, aşk filmi denince, aklıma ilk gelen film olması, hem de halen daha, kesinlikle tesadüf değil..
Bu yazıyı yazmaya karar vermemdeki ana nedenlerden biri geçenlerde bir arkadaşımla konuşmam oldu. Konu Marion Cotillard'dı. Kadın oyuncular arasında kendisi için bir numara olduğunu söylemişti Marion Cotillard'ın. Ben de müthiş beğendiğimi ama bir numara olup olmama konusunda biraz düşünmem gerektiğini söylemiştim. Biraz muhabbetten sonra hemen baktık telefondan. Evliymiş. Ve tahmin edin eşi kim? : Guillaume Canet! Yani filmdeki sevgilisi. Filmi izlediğim sene 2003. Yapımı da aynı yıl. Bizimkiler ise 4 sene sonra, 2007'de evlenmişler..Not: Yazının güncellenmiş halini www.azemalptekin.com websitemde okuyabilirsiniz :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder